Moduł 4, dokumenty, szkoła ola
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym
Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym
1. Zadaniapielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym
2. Rolapielęgniarki w zapobieganiu zakażeniom szpitalnym
2.1. Podział zakażeń szpitalnych występujących u pacjenta
2.2. Czynniki ryzyka zakażeń szpitalnych
2.3. Epidemiologia zakażeń szpitalnych
2.4. Drogi szerzenia się zakażeń
1.4.1. Zasady rozpoznawania i zgłaszania zakażeń szpitalnych
2.4.2. Zapobieganie zakażeniom przenoszonym drogą krwi (wkłucia obwodowe i centralne)
3.4.3. Zapobieganie zakażeniom szpitalnym przenoszonym drogą układu oddechowego
(rurka intubacyjna i trachotomijna)
3. Rolapielęgniarki w profilaktyce WZW typu B i C oraz AIDS
3.1. Rola pielęgniarki wobec pacjenta z AIDS — aspekt moralny
1.1.1. Wsparcie emocjonalne
2.1.2. Wykonywanie zabiegów leczniczych i pielęgnacyjnych
3.1.3. Problemy związane z umieraniem
1
Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym
1. Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym
Pielęgniarka pracująca w oddziale chorób wewnętrznych, realizując własne zadania,
ocenia stan chorego, planuje i wykonuje czynności pielęgnacyjne, ocenia wpływ
podjętych działań na stan zdrowia chorego — prowadzi proces pielęgnowania.
Pobyt chorego w oddziale dzieli się na trzy podokresy: ustalenie rozpoznania,
leczenie, rehabilitację.
Pacjenta przyjętego na oddział internistyczny należy zapoznać z topografią oddziału
oraz regulaminem, jeżeli jest to możliwe — pozwolić mu wybrać łóżko w sali,
informować o istocie przeprowadzanych badań i transportować go na nie, a także
wspierać w trudnych dla niego momentach. Czynności i zadania wykonywane przez
pielęgniarkę przypisuje się określonym funkcjom zawodowym: opiekuńczej,
wychowawczej, promującej zdrowie, profilaktycznej, rehabilitacyjnej i terapeutycznej.
Rola pielęgniarki w leczeniu pacjenta polega na ograniczeniu wysiłku fizycznego
i zapewnienie spokoju psychicznego chorego, przez stworzenie warunków
zapewniających mu wygodę, bezpieczeństwo oraz przez zaspokajanie jego
podstawowych potrzeb życiowych. Pielęgniarka powinna zapewnić właściwe
jakościowo i ilościowo pożywienie (jeżeli to możliwe z uwzględnieniem zwyczajów
żywieniowych pacjenta), a także:
— dostarczanie niezbędnych składników odżywczych,
— utrzymanie równowagi wodnej, elektrolitowej i energetycznej,
— ograniczenie składników pokarmowych szkodliwych dla chorego narządu,
— zapewnienie podaży składników, na które jest większe zapotrzebowanie
w chorobie,
— karmienie ciężko chorego i niedołężnego dobranymi metodami: łyżką,
pojniczkiem, przez zgłębnik.
W realizacji zleceń dietetycznych pielęgniarka współpracuje z dietetykiem.
2
Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym
Rola pielęgniarki w leczeniu farmakologicznym
Pielęgniarka podaje leki na podstawie pisemnego zlecenie lekarskiego,
z uwzględnieniem drogi podania, dawki leku, czasu podania i reakcji pacjenta na
podany lek. Posługuje się sprzętem jednorazowego użytku do wykonywania
zabiegów aseptycznych oraz gromadzi zużyty sprzęt w specjalnych pojemnikach lub
oznaczonych workach. Jej obowiązkiem jest zakładanie rękawiczek do pracy przy
pacjencie i używanie środków dezynfekujących, zgodnie z aktualnie obowiązującą
instrukcją oraz udokumentowanie wykonania zlecenia.
Rola pielęgniarki w ustaleniu rozpoznania
sprowadza się do przygotowania
sprzętu i pacjenta do badania, czyli powiadomieniu chorego o badaniu, pouczeniu
o sposobie przygotowania do niego i zachowania w jego trakcie, pobieraniu materiału
do badania lub pouczaniu pacjenta samodzielnie pobierającego materiał do badania,
a także uprzedzeniu o ewentualnej bolesności zabiegu i zachowaniu odpowiedniej
postawy wobec chorego.
Rola pielęgniarki w rehabilitacji pacjenta
polega na wykonywaniu zabiegów
fizycznych (naświetlania, okłady, kompresy), kinezyterapeutycznych (inhalacje,
nacieranie i oklepywanie pleców, nauka oddychania, nauka odksztuszania
wydzieliny, odsysanie wydzieliny) oraz usprawnianiu chorego w łóżku i poza nim
(wykonywanie ćwiczeń biernych, czynno-biernych i czynnych, mobilizowanie chorego
do ich powtarzania oraz wdrażanie rodziny w niektóre elementy rehabilitacji).
Zadania pielęgniarki w stosunku do pacjenta przewlekle chorego
Wyróżniamy następujące stopnie dysfunkcji:
1) objawy nie sprawiają choremu trudności w normalnej aktywności,
2) chory wymaga sporadycznej pomocy,
3) chory wymaga stałego nadzoru i pomocy w czynnościach życiowych,
4) chory wymaga stałej opieki,
5) obłożnie chory, unieruchomiony, niezdolny do wykonywania czynności życiowych.
Zachowania wspierające w stosunku do pacjenta przewlekle chorego powinny mieć
na celu wyrażanie opieki i emocjonalnej bliskości, potwierdzanie poprawności
3
Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym
podejmowanych przez chorego działań. Powinny również gwarantować mu
dostępność pomocy wymagającej poświęcenia czasu, wysiłku i pieniędzy oraz
mającej na celu zaakceptowanie chorego z jego problemami.
Rola pielęgniarki wobec pacjenta umierającego
Etapy uświadamiania choroby:
1) odrzucenie (zaprzeczenie) — reakcja niedowierzania; postawa ta wytwarza linię
obrony wobec choroby,
2) okres buntu (gniewu) — złorzeczenie; trudny kontakt z pacjentem, odrzucającym
swój udział w leczeniu,
3) depresja — wycofanie się z życia,
4) pogodzenie i akceptacja.
Pacjent umierający doświadcza osamotnienia i izolacji. Pielęgniarka i rodzina powinni
wykazać gotowość do bycia z nim i wysłuchania go. Lęk przed śmiercią można
złagodzić przez pozwolenie choremu na wyrażenie go, przez wysłuchanie, staranie
się, aby chory czuł się zrozumiany. Obecność drugiej osoby wzmaga poczucie
bezpieczeństwa.
Na opiekę terminalną składa się:
1) oddziaływanie psychoterapeutyczne na pacjenta i rodzinę,
2) zapewnienie warunków godnego umierania,
3) oddziaływanie wychowawcze w stosunku do innych pacjentów i ich rodzin,
4) umiejętność wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych,
5) przygotowanie rodziny na śmierć bliskiej osoby,
6) ochrona przed cierpieniem fizycznym i psychicznym.
Pielęgniarka, wykonując funkcje zawodowe, obejmuje opieką pacjenta w ujęciu
holistycznym tj. całościowym, czyli zaspokaja potrzeby bio-psycho-społeczne.
4
Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym
2. Rola pielęgniarki w zapobieganiu zakażeniom szpitalnym
Zakażeniem szpitalnym określa się każde zakażenie nabyte w szpitalu, rozpoznane
klinicznie i potwierdzone laboratoryjnie, które ujawniło się w okresie hospitalizacji lub
po jej zakończeniu. Umownie przyjęto, że zakażenia występujące po 48 godzinach
od przyjęcia do szpitala są zakażeniami szpitalnymi. Dla drobnoustrojów o długim lub
bardzo długim okresie wylęgania (np.
legionella
, wirusy B i C zapalenia wątroby, HIV)
rozwój chorób przez nie wywołanych przekracza umownie 48 godziny i może
wynosić:
— do 2 tygodni — na przykład postać płucna legionelozy,
— do 6 miesięcy — na przykład wirusowe zapalenie wątroby typu B,
— wiele lat — na przykład AIDS.
2.1. Podział zakażeń szpitalnych
1. Zakażenia szpitalne występujące u pacjenta:
a) egzogenne — każde zakażenie, które nie było stwierdzone przy przyjęciu do
szpitala oraz nie było w okresie wylęgania, a wystąpiło w okresie pobytu
w szpitalu lub po wypisaniu chorego do domu z uwzględnieniem okresu
wylęgania (45). W większości przypadków za zakażenie szpitalne przyjmuje
się te, które wystąpiły po 48 godzinach od przyjęcia lub wypisania ze szpitala.
Dla zakażeń o długim okresie wylęgania (HBV, HCV, HIV, gruźlica itp.)
przyjmuje się dłuższe okresy. Zakażenia te są najczęściej wywoływane przez
florę szpitalną, nabyte od innego pacjenta lub za pośrednictwem personelu
medycznego (zakażenie krzyżowe) lub innych źródeł (sprzęt medyczny, płyny,
żywność itp.);
b) endogenne — każde zakażenie, które nie było stwierdzone przy przyjęciu do
szpitala oraz nie było w okresie wylęgu, a wystąpiło w okresie pobytu
w szpitalu i zostało spowodowane przez florę własną pacjenta;
c) niesklasyfikowane — wewnątrzmaciczne, okołoporodowe (45).
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]