Mojaklanza 2 2011

Mojaklanza 2 2011, Moj@ Klanza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ISSN 1898-8687
o
nr 2/2011 (15)
Elektroniczne czasopismo
Polskiego Stowarzyszenia
Pedagogów i Animatorów KLANZA
www.klanza.org.pl
Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA
redakcja@klanza.org.pl
„moj@klanza.org.pl”
Od redakcji
Kwartalnik elek-
troniczny Polskiego
Stowarzyszenia Pedagogów
i Animatorów KLANZA
— Halo?
— Cześć, tato! To ja, Calvin! Opowiesz mi coś?
— Calvinie, jestem w pracy! Nie mam teraz czasu, żeby ci opowiadać
bajki! Jestem bardzo zajęty! Rozłącz się, czekam na ważne telefony!
— Dobrze, tato. Zostanę tutaj, dorastając spokojnie w niewiarygodnym
tempie, pozbawiony kontaktów z własnym ojcem, który ciągle pracuje.
— Dobrze, dobrze. To będzie bajka o pompie hydraulicznej (rys. 1),
kołowej kryzie wału (rys. 2) i złym naruszeniu patentu.
Bill Watterson,
Calvin i Hobbes. Dziwadła z obcej planety
Redakcja:
Anna Bieganowska, Magdalena
Ciechańska, Anna Gaca, Ewa
Gęca, Zdzisław Hofman,
Elżbieta Kędzior-Niczyporuk
(redaktor naczelna), Ewa Noga,
Renata Kownacka, Małgorzata
Marcinkowska, Piotr Sanetra,
Małgorzata Swędrowska,
Grażyna Wiśniewska (korekta),
Zoia Zaorska
Nie chcemy w tym numerze namawiać nikogo do opowiadania bajek o złym naruszeniu patentu czy do
opuszczania miejsca pracy, ale chcielibyśmy poddać rodzicom kilka pomysłów na wspólne spędzenie
czasu ze swoim dzieckiem, a pedagogom podpowiedzieć, jak takie zajęcia dla rodziców i dzieci zorga-
nizować. Jest zatem i o majsterkowaniu, i o tworzeniu gier planszowych, a także o radości z ćwiczeń
ruchowych w parach rodzic — dziecko. O wykorzystaniu w działaniach animacyjnych tekstów literackich
pisze Małgosia Swędrowska, zaś wszystkich spragnionych niecodziennych wrażeń zachęca do zorganizo-
wania wyprawy do lasu po ciszę Marzena Maleszyk. Dobrej zabawy.
Redakcja techniczna:
Elżbieta Kędzior-Niczyporuk
Projekt okładki:
Eliza Galej, Paweł Niczyporuk
Elżbieta Kędzior-Niczyporuk,
redaktor naczelna
Projekt czasopisma:
Łukasz Stypuła
Skład i opracowanie graiczne:
Studio Graiczne „Niczyporuk”
Wydawca:
Polskie
Stowarzyszenie Pedagogów
i Animatorów KLANZA
SPIS tREśCI
Adres redakcji i wydawcy:
20-007 Lublin, ul. Peowiaków
10/9, tel./fax 81 534 65 83
Zdzisław Hofman:
Inspiracje animatora
.................................... 3
Zoia Zaorska:
Być rodzicem i artystą
..................................... 5
Małgorzata Marcinkowska:
Tyle swobody, ile to możliwe…
....................... 7
Ewa Noga:
Bawialnia Edukacyjna
........................................ 8
Małgorzata Swędrowska:
Kocham mamę, kocham tatę, bo są dla mnie całym światem.
Wykorzystanie tekstów literackich do wspólnej zabawy dzieci z rodzicami
.......... 11
Magdalena Ciechańska:
Bezpieczne lato.
Scenariusz zajęć dla klas I―III
.............. 14
Ewa Gęca:
Bal u krasnali
............................................. 15
Marzena Maleszyk:
Wyprawa do lasu po ciszę.
Gra ekologiczna
................... 18
Piotr Sanetra:
Twórcza rekreacja.
Wakacyjne plany wydawnicze
.................. 19
Bogusław Śliwerski:
Nauczyciele wolności
.................................. 20
Elżbieta Kędzior-Niczyporuk:
Świadomość ciała — świadomość siebie.
Zajęcia pozalekcyjne
metodą Ruchu Rozwijającego W. Sherborne z elementami pedagogiki zabawy dla uczniów
młodszych klas szkoły podstawowej i ich rodziców
.......................... 22
Grażyna Wiśniewska:
Wawiłow — ku releksji — rodzicom
....................... 31
Anna Gaca:
Nie o to chodzi, by złapać króliczka, ale by gonić go
................. 36
Elżbieta Kędzior-Niczyporuk, Olga Niczyporuk:
Podróż po Australii Bleblejskiej.
Tworzymy grę
planszową
..................................................... 38
Kontakt z redakcją wyłącznie
drogą elektroniczną:
redakcja@klanza.org.pl
ISSN 1898-8687
Copyright © by PSPiA KLANZA
Czasopismo chroni one
prawem autorskim.
Redakcja zastrzega sobie
prawo dokonywania adiust acji
i skrótów. Materiałów nieza-
mówionych nie zwracamy.
Czasopismo dostępne bez-
www.klanza.org.pl w zakład-
ce:
Czytelnia czasopisma
.
Okładka:
Projekt fasady
Bawialni Edukacyjnej
w Lublinie
„moj@klanza.org.pl”
strona 2
nr 2/2011 (15)
 www.klanza.org.pl
Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA
redakcja@klanza.org.pl
dzień po dniu przelewa
nie zasługuje Świat
na koniec świata.
OKO TRENERA
Oko trenera widzi więcej, zwykle jest bardziej wrażliwe
na barwy, a szczególnie iluminacje, także te wewnętrzne.
Trener to istota czująca mocniej, szukająca inspiracji w tym,
co piękne, a także aktualne i ważne. Problemy codzienno-
ści dla trenera są wyzwaniem do szukania wielu pozytywnych
rozwiązań. Szukajmy razem… dołączcie! Z. Hofman
Zbieg okoliczności sprawił, że wysłuchałem w tym czasie także
wykładu Martina Seligmana
1
o szczęśliwym życiu. Autor w dow-
cipny sposób tłumaczy założenia psychologii pozytywnej. Wyja-
śnia tymi słowami:
szczęśliwi w pełni są ci, „którzy robią coś dla
Świata”
, i przytacza empiryczne dowody tej tezy. „Bomba” —
pomyślałem. Być animatorem to znaczy po prostu „robić coś
dla świata” — być przydatnym, zmieniać życie innym.
Odtąd zachęcam moich przyjaciół, by oglądali ilm o Wisławie
Szymborskiej. Jak pięknie można żyć, nie rezygnując ze swoich
przyjemności, nie tworząc aktu poświęcania się. Wiek, ten ka-
lendarzowy, nie zawsze świadczy o wieku w wymiarze poczucia
wewnętrznego. Starzy ludzie — oprócz posiadania mądrości —
są często wewnętrznie bardzo młodzi, zwłaszcza gdy dbają
o równowagę „w dawaniu i braniu”.
Gdy pod koniec maja tego roku w Lublinie wspólnie z Zosią
Zaorską podjęliśmy wyzwanie przygotowania seminarium o me-
todzie KLANZY adresowane do trenerów naszego stowarzysze-
nia, ta idea Martina Seligmana przyświecała nam szczególnie.
Szukaliśmy wspólnie z uczestnikami seminarium pogłębionych
odpowiedzi na pytania o sens i treść naszej metody. Szczegól-
nie wszystkich uczestników zafascynowała symbolika
Domu
—
KLANZA jest jak dom, „dla każdego znajdzie się miejsce, na oso-
bisty i grupowy rozwój”. Być animatorem to przepis na szczęśli-
we, udane, aktywne życie. Życie pełne sensu.
Zdzisław Hofman,
życie go zadziwia, a fascynuje to, co dzieje się dookoła,
zadania i role, które w pełni pasjonują, choć niełatwe,
są nieustanną przygodą; żona Krystyna ― od 30 lat,
ojciec Kingi, Kuby i Wojtka, dziadek Szymona; trener
KLANZY i superwizor, trener biznesu, rekomendowany
przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne; z zamiłowa-
nia dziennikarz radiowy, interesuje się nowościami z za-
kresu marketingu oraz wspierania innych w rozwoju;
redaktor kwartalnika „moj@klanza.org.pl”.
Podczas seminarium o metodzie KLANZY zostały zaprezentowa-
ne ciekawe, nieznane powszechnie techniki, m. in. metaplan,
który jest plastycznym zapisem dyskusji prowadzonej w małej
grupie na określony, często trudny i kontrowersyjny temat. Po-
wstający (wyklejany) w trakcie dyskusji plakat jest skróconym,
graicznym zapisem tejże. Celem tej techniki jest wypracowa-
nie możliwie wielu alternatywnych rozwiązań.
Zdzisław Hofman
Podczas pracy zadawaliśmy sobie pytania o wpływ naszej me-
tody na rozwój różnych grup i obszarów, ważnych społecznie,
takich jak: edukacja, animacja kultury, organizacja czasu wol-
nego. Pojawiły się interesujące i różnorodne wnioski, które ła-
two przeformułować na cele, po czym obudować narzędziami
i wziąć się do pracy — pracy nad zmianą. Uczestnicy zwrócili
uwagę, że nie wystarczy posiadać dobrze opisaną, efektywną
i ciekawą metodę pracy (a taką jest zapewne metoda KLANZY),
ale trzeba jeszcze zadbać o skuteczną komunikację — propa-
gowanie metody poprzez różne dostępne środki, niekoniecz-
nie wymagające dużych nakładów inansowych. Zauważyliśmy
wspólnie, że za mało dbamy o naszych odbiorców, zwłaszcza
tych, którzy już wielokrotnie odbywali szkolenia i uczestniczy-
li w naszych działaniach. To oni są żywą reklamą, promując
atrakcyjność i przydatność metody KLANZY.
Inspiracje animatora
Często wracam myślą do ilmu Katarzyny Kolendy-Zalewskiej
„Czasami życie bywa znośne” o Wisławie Szymborskiej. Odkry-
łem bowiem w tym ilmie, czym jest inspiracja w życiu. No-
blistka — jedna z najwybitniejszych poetek współczesności —
żyje zwykłym, czasem radosnym, czasem smutnym życiem,
składającym się z drobiazgów, dziwactw, hobby dalekiego
z pozoru od pracy. Ale w tym życiu wszystko ma swój sens, czas
i porządek. W jednej ze scen bohaterka mówi, że gdyby mogła
posiadać na własność portret Mony Lizy lub
Mleczarkę
Verme-
era, to wybrałaby
Mleczarkę
. Pojawia się pytanie, dlaczego ten
niepozorny obraz wygrywa w porównaniu z fundamentalnym
dziełem Leonarda da Vinci. Wisława Szymborska odpowiada na
to tak:
Bo ona robi coś dla świata
(mleko z dzbanka do miski
przelewa). A wiersz noblistki inspirowany tym obrazem nosi
tytuł
Vermeer
i brzmi tak:
Okazuje się, że wielkie możliwości mają trenerzy. Niestety,
nie korzystają z nich ci trenerzy, którzy, kończąc prowadzenie
warsztatów, zamykają walizkę ze środkami, pomocami i sce-
nariuszami zajęć i wyjeżdżają, nie myśląc, co też dzieje się
z zainspirowanymi, „rozgrzanymi”, często zafascynowanymi
uczestnikami szkolenia. Może warto zadawać sobie pytanie:
Co z potencjałem, który się ujawnił? Jak podtrzymać energię
Dopóki ta kobieta z Rijksmuseum
w namalowanej ciszy i skupieniu
mleko z dzbanka do miski
1
www.ted.com
„moj@klanza.org.pl”
strona 3
nr 2/2011 (15)
 www.klanza.org.pl
Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA
redakcja@klanza.org.pl
i wykorzystać zapał do wprowadzenia zmiany w środowisku lo-
kalnym uczestnika, ale też do wzmocnienia komunikacyjnego
echa o naszych programach, propozycjach, działaniach — o na-
szej wyjątkowości? Wiemy już, że na emocjonalnym zachwycie
i przyjemnych doświadczeniach nie da się zbudować projektu
zmiany.
atmos-
fera
moje
miejsce
KLANZA
jako Dom —
skojarzenia
trady-
cja
two-
rzenie
więzi
Uczestnicy seminarium podkreślali, jak ważne jest śledzenie
trendów zmieniającej się rzeczywistości. Współczesność to
niezwykle dynamiczny czas zmian, a metoda KLANZY powinna
elastycznie wykorzystywać to, co niesie świat.
rodzina
uczenie
się
miejsce
spotkań
towa-
rzyskich
bezpie-
czeń-
stwo
zaufa-
nie
Wykorzystując wiedzę, doświadczenie i zapał uczestników,
zaproponowaliśmy wszystkim — głównie zaś sobie — coś na
kształt pracy domowej. Każdy z nas ma za zadanie zaprojek-
tować i wypróbować strategiczne działania pozyskiwania „na-
rybku” dla KLANZY — „Jak zaangażować i zatrzymać nowych
członków w stowarzyszeniu?”.
otwar-
tość na
innych
ojciec
i matka
moż-
liwość
poznania
siebie
przy-
stanek
przy-
jaźń
zapachy –
smaki –
różnorod-
ność
wspo-
mnienia,
pamięć
różne
pokoje
równowaga
między
wspólnotą
i różnorod-
nością
przyna-
leżność
piec,
ciepło
wier-
ność
rodzą
się nowe
dzieci
nowe
pomy-
sły, idee
Seminarium o metodzie KLANZY
w Lublinie
KLANZA — metafora Domu
Taniec integracyjny
Metaplan
Uczestnicy seminarium
„moj@klanza.org.pl”
strona 4
nr 2/2011 (15)
www.klanza.org.pl
Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA
redakcja@klanza.org.pl
się wnuki, dzieci najstarszej córki. Syn skończył ilozoię i ob-
jechał kawał świata, dwie córki studiują: Jadzia w Akademii
Muzycznej, Jula kończy historię sztuki.
Z OKIENKA ANIMATORA. Aby nam się chciało chcieć
Chciałabym, by moje zapiski były donosami o takich sy-
tuacjach, w których na przekór stereotypom ktoś coś zrobił
dobrego. Mam dość złych wiadomości! Będą i tak do mnie
docierać, spływać rzeką z Internetu i prasy (telewizora nie
mam, i chwała Bogu). A ja lubię mówić dobrze o znajomych
i ich znajomych, i o tym, co przeczytałam. Wierzę, że jest
wiele dobra na świecie i trzeba je dostrzegać, cenić i wspie-
rać się wzajemnie, by nie opaść na dno narzekania i załamy-
wania rąk. Moje okienko jest małe, ale jeszcze dobrze widać
w nim ludzi zwykłych, mających marzenia i pasję zmiany.
Drodzy Czytelnicy, nie wiem, ilu Was jest, kim jesteście
i co widzicie w swoich okienkach. Jak będziecie chcieli, po-
móżcie mi „pozytywnie donosić”. Wierzę, że jesteście warci
opisania, Wy i Wasi znajomi. Z. Zaorska
Mieszkanie tej rodzinki mieści się na dawnym strychu w starej
krakowskiej kamienicy, ciekawie przebudowanym. Lubię siąść
tam przy dużym stole i wyobrażać sobie, jak jest tam gwarno
i radośnie w święta. A ile muzyki — dwie utalentowane córki
grają już profesjonalnie, przy czym najmłodsza ma słuch abso-
lutny. Tata tej gromadki jest tłumaczem, ale — jak ma czas —
pisze scenariusze bajek, które Krysia opracowuje i wystawia
z dziećmi lub młodzieżą.
Macierzyństwo zawsze niesie trudy, a Krysię bardzo mocno ob-
ciążyły choroby dzieci. Czasem wydawało się, że już nie ma ra-
tunku, ale Jej upór — matki — pomógł zwyciężyć wiele. Bardzo
wiele, ale o tym to już tylko od Krysi można się dowiedzieć.
Może powie o pomocy modlitwy do świętych. Długi czas lubiła
idealny porządek, wykrochmalone obrusy i zasłony, wszystko
na czas przygotowane. Teraz już nie jest tak pilna i pozwala
dzieciom na różne warianty spotkań i uroczystości.
Nadal prowadzi dwa koła teatralne w szkole podstawowej
i gimnazjum. Lubi obserwować rozwój dzieci i robi to z uwagą.
Szczególnie pamięta spektakl „Strach na wróble”, do którego
scenariusz napisał mąż, a jedną z ról grał syn. Z koleżanką
prowadziła też grupę teatralną w Europejskim Centrum Baj-
ki w Pacanowie. Przygotowały z Iwoną Kapą przedstawienie
„W Krainie Rymów”.
Interesuje się dramą jako metodą twórczego rozwiązywania
konliktów. Prowadzi warsztaty „O oiarach i sprawcach agre-
sji interpersonalnej”, a także warsztaty dla dzieci „Przeciwko
agresji” w szkole podstawowej. Drama aktywizuje uczestni-
ków do podjęcia trudnych zadań. W sferze wyobrażonych do-
świadczeń odgrywają oni role innych osób i przeżywają różne
sytuacje, dzięki czemu wzrasta ich świadomość samych siebie,
innych ludzi oraz świata, w którym żyją. Wykorzystuje też
dramę jako metodę tworzenia spektakli. Scenariusz powstaje
w czasie prób, gdy grupa omawia, ćwiczy to, co naprawdę
chce widzom powiedzieć. Dopiero potem następuje podział ról
i budowanie konkretnych scen.
Zoia Zaorska,
dr nauk humanistycznych, gerontolog, współzałożycielka
i były wieloletni kierownik Lubelskiego Uniwersytetu
Trzeciego Wieku. Założycielka KLANZY, obecnie Prezes
Honorowy, trenerka i superwizor; kierownik Szkoły
Superbabci. Tworzyła wiele grup zadaniowych, animowa-
ła powstanie grup rozwijających idee pedagogiki zabawy,
organizowała różne formy wielopokoleniowego wolonta-
riatu. Redaktorka kwartalnika „moj@klanza.org.pl”.
Krysia lubi tańczyć i korzysta z różnych źródeł, które poznała
dzięki uczestnictwu w zajęciach KLANZY. Zainteresowała się
metodą gimnastyki twórczej Labana, metodami Carla Orfa,
B. Straussa, kinezjologią edukacyjną i choreoterapią. Jest
członkiem sekcji tanecznej i wprowadza taniec do wszystkich
swoich zajęć i imprez.
Zoia Zaorska
Być rodzicem i artystą
Często chodzi do kina, bo nie ma w domu telewizora (!). Dla
dobrej książki potrafi zarwać noc. Lubi muzykę poważną,
a dzięki dzieciom zna współczesną muzykę młodzieżową. Naj-
lepiej odpoczywa w gronie rodziny i przyjaciół w Białce Ta-
trzańskiej, ale kocha też morze.
Wśród członków KLANZY jest wiele kobiet, ale niewiele ma-
tek… pięciorga dzieci.
Krysia Rey, trenerka z Oddziału Krakowskiego, do KLANZY za-
pisała się wiele lat temu. Z wykształcenia jest teatrologiem.
Szybko zorientowała się, że do pracy z dziećmi poprzez teatr
bardzo pomocne są metody pedagogiki zabawy. Z intuicją, wła-
ściwą artystycznym duszom, opanowała programy warsztatów
Metody integracyjne w pracy z grupą
oraz
Tańce integracyjne
i do dzisiaj je prowadzi. Jest także edukatorem dramy, pro-
wadząc warsztaty z tej dziedziny. Jeśli, oczywiście, może. Bo,
co prawda, najmłodsza Zosia już idzie do liceum, ale pojawiły
Drobna, wrażliwa, delikatna, ale też stanowcza i zaradna. Do-
bry duch krakowskiej KLANZY.
„moj@klanza.org.pl”
strona 5
nr 2/2011 (15)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]