Morris L. Venden - Twój przyjaciel Duch Święty, a...RELIGIA, Dokumenty w
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
JEZUS PRZYCHODZI
Morris Venden
Twój Przyjaciel
Duch Święty
JEZUS PRZYCHODZI
3
Rozdział 1
Twój Przyjaciel, Duch Święty
C
o przychodzi wam na myśl, gdy myślicie o Duchu Świętym?
Czy myślicie o Duchu Świętym jak o jakiejś tajemniczej, ulot-
nej zjawie? A może uważacie Ducha Świętego tylko za wpływ,
moc, a nie prawdziwą osobę? Czy myśleliście o Nim kiedykol-
wiek jak o wrażliwej osobie, którą można łatwo zasmucić i ob-
razić? Czy może wreszcie uznajecie w Nim jednego z najlep-
szych Przyjaciół, jakich kiedykolwiek mieliście?
Często odnosimy się do Ducha Świętego jak do „czegoś”.
Czasem mówimy, że musimy mieć więcej „tego”. Ale gdyby
Duch Święty był tylko „czymś”, moglibyśmy podchodzić do
niego tak, jak poganie zwracają się do swoich szamanów i boż-
ków. Uważamy czasem, że posiadanie więcej „tego” daje nam
powód do dumy, kontrolę nad potężną mocą, status duchowe-
go supermana. Z drugiej jednak strony, jeśli Duch Święty jest
osobą, to zamiast być mocą, której my możemy używać, On
używa nas dla chwały Boga. Wówczas zamiast starać się po-
siąść więcej Ducha Świętego, będziemy pragnąć, by On po-
siadał nas. Czy widzicie różnicę? Wielu jest jednak chrześci-
jan w naszych czasach, którzy usiłują używać Ducha Świętego.
JEZUS PRZYCHODZI
4
Pewnego razu mój przyjaciel zaprosił mnie na spotkanie
grupy charyzmatycznej w dużym hotelu w Los Angeles. Jeden
z mówców podczas tego modlitewnego spotkania niemal roz-
kazywał Duchowi Świętemu, a przynajmniej niektórym z nas
tak się wydawało.
— Mówienie językami — powiedział — to nic wielkiego!
Ja mogę mówić językami, kiedy tylko chcę. — I zaczął mówić
językami.
Biblia jednak uczy, że to Duch Święty udziela daru języków
i dlatego wyglądało to tak, jakby ten człowiek panował nad Du-
chem Świętym, a nie Duch nad nim. Można zadać pytanie: Jaki
duch był w to zamieszany?!
Biblia uczy, że Duch Święty jest suwerenną istotą. Nie jest
on tylko wpływem, przedłużeniem osób Bóstwa czyli duchem
Boga albo duchem Chrystusa. Jest On trzecią Osobą Bóstwa,
suwerenną osobą, która jest Bogiem w takim samym stopniu,
jak Bóg Ojciec i Bóg Syn. Przy chrzcie Jezusa Duch Święty
zstąpił pod postacią gołębia. (Zob. Łuk. 3,21.22.) Zlecenie gło-
szenia dobrej nowiny w Ewangelii Mateusza 28,19 poleca naśla-
dowcom Chrystusa chrzcić w imię Ojca i Syna, i Ducha Świę-
tego. Jezus powiedział, że będzie prosił swego Ojca, by po-
słał Pocieszyciela, Ducha Świętego, który miał pozostać z Jego
uczniami po wniebowstąpieniu Mistrza. (Zob. Jan 14,16; 16,7.)
Jezus obiecał także, że Duch Święty wprowadzi ich w pełnię
prawdy. (Zob. Jan 16,13.) Tak więc Duch Święty jest osobą Trój-
cy, równą Ojcu i Synowi.
Ci, którzy studiowali zagadnienie osobowości, wskazali kil-
ka elementów koniecznych w charakterystyce osoby. Nawet na
poziomie człowieczeństwa wiemy, że osobowość nie jest opar-
ta na cechach izycznych, takich jak posiadanie rąk czy nóg.
Wszyscy słyszeliśmy o ludziach, którzy byli niewidomi, głu-
si albo kalecy, a przy tym byli wspaniałymi osobami. Osobo-
wość oparta jest na trzech podstawowych elementach. Są to: (1)
umysł, zdolność myślenia, zdobywania wiedzy i rozumowania,
JEZUS PRZYCHODZI
5
(2) uczucia i emocje, (3) zdolność decydowania albo wybiera-
nia — wola.
Biblijny przykład pierwszego z tych elementów znajdujemy
w 1 Liście do Koryntian 2,10.11. Jest tam powiedziane, że Bóg,
objawił pewne rzeczy przez Ducha Świętego, a potem dodane, iż
„Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże”. Czy byliście kie-
dyś zainteresowani możliwością zbadania głębi spraw Bożych?
Duch Święty bada je wszystkie, bo Duch Święty
jest
Bogiem.
Czy nie uważacie, że Duch Święty musi być głęboko zaintere-
sowany sprawami Ojca i Syna? Wiersz 11: „Bo któż z ludzi wie,
kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak
samo kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko Duch Boży”. Mamy
więc pierwszy element osobowości: rozum, poznawanie i wiedzę.
Inny fragment dotyczący tej samej kwestii zawarty jest
w Księdze Nehemiasza 9,20.21. Autor zwraca się do Boga:
„Dałeś im swego dobrego ducha, aby ich pouczał; twojej man-
ny nie odjąłeś od ich ust i wodę im dałeś, gdy byli spragnieni.
Przez czterdzieści lat utrzymywałeś ich na pustyni”. Tak więc
Duch jest dobry i Duch pouczał lud izraelski. Aby być instruk-
torem lub nauczycielem, trzeba posiadać wiedzę i osobowość.
Rozważmy teraz uczucia i emocje. Czy Duch Święty ma
uczucia? Znanym tekstem na ten temat jest cytat z Listu do Efe-
zjan 4,30: „A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym
jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia”. Zalecono nam
nie zasmucać Ducha Świętego, a więc Ducha Świętego moż-
na zasmucić. Niemożliwością jest zasmucić moc czy wpływ ale
można zasmucić osobę.
Tekst ten nieraz bywa rozumiany tak, że Duch Święty tylko
czeka na okazję, by nas opuścić. Jakże wielu ludzi mówi: „Za-
szedłem za daleko. Duch Święty opuścił mnie. Boję się, że po-
pełniłem niewybaczalny grzech”. Nie, nie, nie! Ducha Świę-
tego można zasmucić, bo jest On osobą, ale On nigdy nas nie
opuszcza. Duch Święty nigdy nas nie opuszcza, my jednak mo-
żemy Go opuścić.
JEZUS PRZYCHODZI
6
Nie ma takiej chwili, kiedy Duch Święty mówi: „Mam już
tego dosyć. Nie mogę z tobą więcej wytrzymać. Zraniłeś moje
uczucia. Opuszczam cię”. Duch Święty idzie za nami rok po
roku, tak długo, jak długo istnieje możliwość odpowiedzi z na-
szej strony. Trwał przy ludzie izraelskim przez wieki znosząc
ich bunt i upór serc. Tak naprawdę, bardzo trudno jest odejść od
Ducha Świętego. Niełatwo tego dokonać.
Dlaczego tak trudno pozbyć się Ducha Świętego? Z powo-
du Jego miłości. Miłość nigdy nie mówi „dosyć”. W 1 Liście do
Koryntian 13 czytamy, że miłość wszystko znosi i jest ostatnią
rzeczą, która wciąż trwa, gdy wszystko już upadnie. W Liście
do Rzymian 15 czytamy o miłości Ducha Świętego. Czy myśla-
łeś kiedyś o tym, jak bardzo Duch Święty cię kocha? Mówimy
o miłości Bożej, śpiewamy o miłości Jezusa. Ale Duch Święty
kocha nas równie mocno. „Proszę was tedy, bracia, przez Pana
naszego, Jezusa Chrystusa i przez miłość Ducha, abyście we-
spół ze mną walczyli w modlitwach, zanoszonych za mnie do
Boga.” Miłość jest również emocją. Jest to kolejny dowód oso-
bowości Ducha Świętego. On kocha. On kocha każdego z nas
niezmierzoną, boską miłością.
I wreszcie element trzeci, Duch Święty ma wolę, czyli zdol-
ność decydowania i wybierania. W 1 Liście do Koryntian 12,11
czytamy w kontekście rozważania o darach Ducha: „Wszyst-
ko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu
poszczególnie, jak chce”. Zwróćcie uwagę: „jak chce”. Duch
Święty ma wolę, zdolność decydowania.
Innego rodzaju dowodem osobowości Ducha Świętego jest
Jego działanie, czynności właściwe osobie. Dokonuje on rze-
czy niemożliwych dla bezosobowego wpływu. Jak wcześniej
zauważyliśmy, bada On głębokości spraw Bożych. (Zob. 1 Kor.
2,10.) W Liście do Rzymian 8,26 czytamy o pośrednictwie Du-
cha Świętego w naszych modlitwach. „Podobnie i Duch wspie-
ra nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić,
jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowio-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]