Monastyczna Wigilia IV Niedzieli Wielkiego Postu, KSIEGI i KALENDARZE LITURGICZNE, HYMNY, PDF, NUTY DOTYCZACE ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
I V N i e d z i e l a W i e l k i e g o P o s t u
W I G I L I E
I
U
WEZWANIE
Bvzhvvvhvv\zjvvvzhvvvvvvhvvvgvvfvvvgz,vvhz.vvv{vvhvvhvvvhvvvvhvvvvhvvvzhvvvhvzzvhvvM
- Wielbiajmy Chrystusa Pana, który dla nas był kuszony
Bvvhvvvvgvvfvvvtfvvzzszzmvv}
i przyjął mękę.
VvdvvvvvdvvdvvvvgvvvvhvvvvjvvvJkvvjzz.vv[vvkvvvlvvvvvvvkvvvvjvvvkvvhvjkjvjzz.vv{v<
Atchniony zwyczaj nas uczy, Byśmy w zbawiennym okresie
Vvvvjvvvvkvvvjvvvvhvvgvvvhvvvvrdvvvdzzmvv[vvsvvvfvvvvhvzhvfvzvvFgzzvdzmvvdzmvv]]vvdfdvvSdzm nvvvvvv}
Czterdziestu dni umartwienia Szczerą czynili pokutę. A-men.
Do tego Prawo przynagla
I napomnienia proroków,
A nade wszystko sam Chrystus,
Król i Stworzyciel wszechświata.
Ten czas przeżyjmy w skupieniu
Krótsze niech będą rozmowy,
Skromniejsze nasze posiłki,
Więcej czuwania nad sobą.
Oddalmy zło, które może
Chwiejnych zagarnąć w niewolę,
I brońmy siebie przed wrogiem
Pełnym podstępnej przemocy.
Niech Tobie, w Trójcy Jedyny,
Chwała i cześć będzie wieczna,
A Ty w nas pomnóż owoce
Postu i skruchy serdecznej.
Amen.
HYMN
IV
N
I NOKTURN
1 ant.
Ponad wodami głos Pań-
ski, * zagrzmiał Bóg majestatu.
Psalm 30
Ławić Cię będę, Panie, bo
mnie wybawiłeś * i nie po-
zwoliłeś mym wrogom naśmie-
wać się ze mnie.
O
Oddajcie Panu chwałę Jego
imienia, * na świętym dziedzińcu
uwielbiajcie Pana.
Ponad wodami głos Pański, †
zagrzmiał Bóg majestatu, * Pan
ponad wód bezmiarem.
Głos Pana potężny, * głos
Pana pełen dostojeństwa.
Głos Pana łamie cedry, * Pan
łamie cedry Libanu,
Sprawia, że Liban skacze jak
cielec, * a Sirion jak młody
bawół.
Głos Pana miota ogniste strza-
ły, † głos Pana wstrząsa pusty-
nią, * Pan wstrząsa pustynią
Kadesz.
Głos Pana zgina dęby, ogołaca
lasy, * a w Jego świątyni wszy-
scy mówią "Chwała!"
Pan zasiadł nad potopem, *
Pan jako Król zasiada na wieki.
Pan udzieli mocy swojemu
ludowi, * Pan pobłogosławi swój
lud pokojem.
Panie, Boże mój, do Ciebie
wołałem, * a Tyś mnie uzdrowił.
Panie, mój Boże, † z krainy
umarłych wywołałeś moją du-
szę * i ocaliłeś mi życie spośród
schodzących do grobu.
Śpiewajcie psalm, wszyscy
miłujący Pana, * i pamiętajcie o
Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa
tylko przez chwilę, * a Jego łaska
przez całe życie.
Płacz nadchodzi z wieczora, *
a rankiem wesele.
Zbyt pewny byłem siebie mó-
wiąc: * "Nigdy się nie zachwie-
ję".
Twoja wola uczyniła mnie
górą obronną; * gdy zakryłeś
oblicze, ogarnęła mnie trwoga.
Do Ciebie wołałem, Panie, *
mojego Boga o miłosierdzie bła-
gałem.
"Jaka korzyść z krwi mojej, *
gdy pójdę do grobu?
Czyż mój proch będzie Cię
sławił * albo głosił wierność
Twoją?"
Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj
się nade mną, * Panie, bądź moją
pomocą.
Ant.
Ponad wodami głos Pań-
ski, / zagrzmiał Bóg majestatu.
2 ant.
Wołałem do Ciebie, *
a Tyś mnie uzdrowił, Panie, /
będę Cię sławił na wieki.
2
S
Psalm 29
Ddajcie Panu, synowie Bo-
ży, * oddajcie Panu chwałę
i sławcie Jego potęgę.
Zamieniłeś w taniec mój
żałobny lament, * wór zdjąłeś ze
mnie, obdarzyłeś radością,
Aby wciąż moje serce Tobie
psalm śpiewało. * Boże mój i Pa-
nie, będę Cię sławił na wieki.
I nie oddałeś mnie w ręce
nieprzyjaciół, * postawiłeś me
stopy na miejscu przestronnym.
Zmiłuj się, Panie, nade mną,
bo żyję w udręce, * od smutku
słabnie me oko i dusza, i ciało.
Moje życie upływa wśród
zgryzoty, * a lata moje wśród
jęków.
Siłę tracę w ucisku, * osłabły
kości moje.
Stałem się przykładem hańby
dla wszystkich mych wrogów, *
dla sąsiadów przedmiotem odra-
zy,
Postrachem dla moich znajo-
mych, * ucieka, kto mnie ujrzy
na drodze.
Zapomnieli o mnie w sercach,
jak o zmarłym, * stałem się jak
wyrzucone naczynie.
Słyszałem bowiem, jak wielu
szeptało: † "Trwoga jest dokoła!"
* Gromadzą się przeciw mnie,
zamierzając odebrać mi życie.
Ja zaś pokładam ufność w To-
bie, Panie, * i mówię: "Tyś jest
Bogiem moim".
W Twoim ręku są moje losy, *
wyrwij mnie z rąk wrogów
i prześladowców.
Niech Twoje oblicze zajaśnieje
nad Twym sługą, * wybaw mnie
w swoim miłosierdziu.
Jakże jest wielka dobroć Two-
ja, Panie, * którą zachowałeś dla
bogobojnych.
Okazujesz ją tym, którzy ucie-
kają się do Ciebie * na oczach
ludzi.
Ant.
Wołałem do Ciebie, a Tyś
mnie uzdrowił, Panie, / będę Cię
sławił na wieki.
3 ant.
Nakłoń ku mnie swego
ucha, Panie, * aby mnie ocalić.
Psalm 31, 1-17. 20-25
Anie, do Ciebie się ucie-
kam, † niech nigdy nie do-
znam zawodu, * wybaw mnie w
sprawiedliwości Twojej.
Nakłoń ku mnie Twego ucha,*
pośpiesz, aby mnie ocalić!
Bądź dla mnie skałą schronie-
nia, * warownią, która ocala.
Ty bowiem jesteś moją skałą
i twierdzą, * kieruj mną i pro-
wadź przez wzgląd na swe imię.
Wydobądź z sieci zastawionej
na mnie, * bo Ty jesteś moją u-
cieczką.
W ręce Twoje powierzam du-
cha mego, * Ty mnie odkupisz,
Panie, wierny Boże.
Nienawidzisz czcicieli bóstw
marnych, * ja zaś pokładam
ufność w Panu.
Weselę się i cieszę Twoim mi-
łosierdziem, † boś wejrzał na
moją nędzę, * zrozumiałeś
udrękę mej duszy.
3
P
Osłaniasz ich Twą obecnością
od spisku mężów, * ukrywasz w
swym namiocie przed swarli-
wym językiem.
Niech będzie Pan błogosła-
wiony, * On cuda swoje i łaskę
okazał mi w mieście warownym.
Ja zaś w przerażeniu mówi-
łem: * "Odtrącony jestem od
Twego oblicza".
Lecz Ty wysłuchałeś mój głos
błagalny, * gdy wołałem do Cie-
bie.
Miłujcie Pana wszyscy, co
cześć Mu oddajecie. † Pan chroni
wiernych, * a pysznym z nawiąz-
ką odpłaca.
Bądźcie dzielni i mężnego
serca, * wszyscy, którzy ufacie
Panu.
Ant.
Nakłoń ku mnie swego
ucha, Panie, / aby mnie ocalić.
K.
W sercu swoim przechowuję Twe słowa.
W.
Aby przeciw Tobie nie zgrzeszyć.
I CZYTANIE
Z Księgi Kapłańskiej
8, 1-17; 9, 22-24
P
AN
powiedział do Mojżesza: "Weź Aarona i jego synów, szaty,
oliwę do namaszczania, cielca na ofiarę przebłagalną, dwa
barany i kosz chlebów przaśnych. Następnie zgromadź całą społecz-
ność przed wejściem do Namiotu Spotkania".
Mojżesz uczynił tak, jak mu Pan rozkazał, i społeczność zgro-
madziła się przed wejściem do Namiotu Spotkania. Potem Mojżesz
powiedział do społeczności: "Oto, co mi Pan kazał uczynić".
Wtedy Mojżesz kazał się przybliżyć Aaronowi i jego synom
i obmył ich wodą. Ubrał go w tunikę, opasał go ozdobnym pasem,
włożył na niego wierzchnią szatę, na niej umieścił jeszcze efod,
opasał go przepaską efodu i przymocował go nią. Potem nałożył mu
pektorał i umieścił w pektorale urim i tummim. Włożył mu na głowę
tiarę i przymocował na przedniej stronie tiary blachę złotą, święty
diadem, tak jak nakazał Pan Mojżeszowi.
Potem Mojżesz wziął oliwę namaszczenia, namaścił przybytek
wraz ze wszystkim, co w nim było, i poświęcił te rzeczy. Także
pokropił nią siedem razy ołtarz i namaścił ołtarz razem z całym jego
sprzętem, również kadź na wodę i jej podstawę, aby je poświęcić.
4
Potem wylał trochę oliwy namaszczenia na głowę Aarona i namaścił
go, aby go poświęcić. Następnie Mojżesz kazał synom Aarona przy-
bliżyć się, włożył na nich tuniki, przepasał ich ozdobnymi pasami i o-
krył ich głowy mitrami, tak jak Pan nakazał Mojżeszowi.
Potem przyprowadzono cielca na ofiarę przebłagalną. Aaron i je-
go synowie włożyli ręce na głowę cielca ofiary przebłagalnej.
Mojżesz zabił go, wziął jego krew i palcem pomazał nią rogi ołtarza
dokoła; w ten sposób oczyścił ołtarz. Resztę krwi wylał na podstawę
ołtarza i tak poświęcił go, i dokonał przebłagania. Potem wziął cały
tłuszcz, który jest na wnętrznościach, i płat tłuszczu, który okrywa
wątrobę, jak również i obie nerki wraz z ich tłuszczem. Mojżesz
zamienił je w dym na ołtarzu. A cielca razem ze skórą, mięsem i za-
wartością jelit spalił w ogniu poza obozem, tak jak nakazał Pan
Mojżeszowi.
Następnie Aaron podniósł ręce w stronę ludu i pobłogosławił go.
I zszedł po ukończeniu ofiary przebłagalnej, ofiary całopalnej i ofiar
biesiadnych. Mojżesz i Aaron weszli do Namiotu Spotkania, potem
wyszli stamtąd i pobłogosławili lud. Wtedy chwała Pana ukazała się
całemu ludowi. Ogień wyszedł od Pana i strawił ofiarę całopalną
razem z częściami tłustymi na ołtarzu. Widząc to, cały lud krzyknął z
radości i upadł na twarz.
RESPONSORIUM
K.
W dawnym Przymierzu wielu było kapłanami, gdyż śmierć nie
pozwalała im trwać przy życiu.
W.
Chrystus zaś, ponieważ trwa na wieki, / ma kapłaństwo
nieprzemijające.
K.
Wywyższył Pan Aarona i dał mu kapłaństwo między ludem i
uszczęśliwił go wspaniałym strojem, okrył go szatą chwalebną.
W.
Chrystus zaś, ponieważ trwa na wieki, / ma kapłaństwo
nieprzemijające.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]