Modlitwa o uwolnienie od działania złych duchów, PDF, Modlitwy
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Modlitwa o uwolnienie od działania złych duchów
Wydaje się, iŜ na szkodliwe działanie złych duchów względem
człowieka patrzymy dzisiaj z większym realizmem niŜ jeszcze
dwadzieścia lat temu.Świadomość zniewoleń duchowych jest o wiele
większa, chociaŜ w skrajnych przypadkach przesadzona, prowadzi do
demonofobii; jednak na samej świadomości nie moŜemy poprzestawać.
NaleŜy z wielką rozwagą podjąć wysiłek rozeznawania duchowego
(najlepiej wraz ze stałym spowiednikiem lub kierownikiem duchowym)
i kiedy będzie taka potrzeba, podjąć modlitwę o uwolnienie.
Modlitwa o uwolnienie nie jest prośbą skierowaną do Jezusa Chrystusa,
aby wyrzucił złego ducha; ma ona formę rozkazu wydanego złemu
duchowi w imię Jezsa, by przestał nas albo kogoś drugiego dręczyć, i
jednocześnie, aby odszedł do czeluści piekielnych, nigdy juŜ nikomu nie szkodząc. Modlitwę
tę normalnie wypowiada się w myślach (nie poruszając nawet wargami), moŜna jednak
modlić się nią równieŜ na głos, szczególnie w przypadku wspólnotowej modlitwy nad osobą
zniewoloną. Z tego względu pragnę przedstawić dwa przypadki modlitwy o uwolnienie:
pierwszy to modlitwa nad sobą samym, a drugi - nad inną osobą, z uwzględnieniem całej
grupy modlitewnej, której przewodzi kapłan.
Modlitwa osobista
Jak mówi soborowa Konstytucja o Liturgii świętej Sacrosanctum Concilium w nrze 6: "Syn
BoŜy swoją śmiercią i zmartwychwstaniem wyrwał nas z mocy szatana", dlatego tylko w
Chrystusie jest nasze wybawienie i On jest naszą mocą. To waŜne, gdyŜ bez względu na to,
jakimi słowami będziemy się posługiwać przy modlitwie o uwolnienie, naleŜy pamiętać, by
najpierw uwielbiać Chrystusa, a następnie w Jego mocy podjąć konkretny akt walki
duchowej. Akt ten zawiera trzy podstawowe elementy:
- stanięcie do modlitwy o uwolnienie w imię Jezusa Chrystusa;
- skierowanie wezwania do złego ducha, określające jego sposób działania i nakazujące mu
odejść od siebie;
- zabronienie złemu duchowi powrotu do siebie. Te trzy rzeczywistości stanowią tzw.
kręgosłup osobistej modlitwy o uwolnienie, wokół którego moŜna budować poszczególne
formuły modlitewne. I tak dla przykładu, kiedy ktoś rozeznał ze swoim spowiednikiem, Ŝe
jest dręczony przez ducha zazdrości, moŜe sam ułoŜyć i odmawiać następującą modlitwę: "
W
imi
ę
Jezusa Chrystusa, moc
ą
sakramentu chrztu
ś
wi
ę
tego, zły duchu zazdro
ś
ci odejd
ź
ode
mnie w czelu
ść
piekła i nie wracaj wi
ę
cej. Niech moc Pana mojego Jezusa Chrystusa nie
pozwoli ci szkodzi
ć
ani mnie, ani nikomu innemu. Od daj
ę
si
ę
cały Chrystusowi i ciesz
ę
si
ę
,
Ŝ
e
błogosławi mojej Siostrze (mojemu Bratu) w tym, co posiada. Niech nigdy ju
Ŝ
twoje
diabelskie działania nie rodz
ą
we mnie zazdro
ś
ci. W imi
ę
Jezusa Chrystusa, zły duchu
zazdro
ś
ci nie dr
ę
cz mnie ju
Ŝ
wi
ę
cej. Id
ź
do piekła i nie wracaj wi
ę
cej. Amen
".
Winniśmy zawsze pamiętać, by w czasie modlitwy koncentrować się na Jezusie Chrystusie, a
nie na swoich własnych słabościach lub złym duchu. Do tego ostatniego zwracamy się tylko
stanowczo, ale z nim nie prowadzimy dialogu, ani go nie prowokujemy np. kpiąc z niego.
Jako rycerze Chrystusa z wielką powagą i roztropnością prowadzimy swą modlitwę.
Wielu chrześcijan podejmuje modlitwę o uwolnienie, ale nie ze względu na potrzebę powrotu
w ramiona Ojca, lecz z chęci wyzbycia się cierpienia, zrzucenia cięŜaru, który jest wielkim i
niewygodnym duchowo, fizycznie i psychicznie balastem. Traktowanie modlitwy tylko jako
środka na powrót do dobrego samopoczucia, bez dokonania metanoi - jest wielkim
nieporozumieniem. Motywacja musi być klarowna: pragnę nadać nowy sens historii mojego
Ŝycia przez przylgnięcie do Boga i Ŝycie w łasce uświęcającej. Zniewolenie duchowe często
powstaje z powodu braku naszego czuwania, bądź nawet za naszą zgodą, kiedy świadomie
idziemy za szatańską pokusą, kiedy trwamy w nałogach bądź grzechach cięŜkich; dlatego
potrzebne jest uświadomienie sobie własnego zaniedbania i wkroczenie na drogę
naśladowania Chrystusa.
Modlitwa w grupie
Modlitwa w zespole nad osobą zniewoloną winna być prowadzona tylko w obecności kapłana
Chrystusowego i tylko wówczas, gdy osoby słuŜące tą modlitwą są dojrzałe w wierze,
roztropne, nie doszukują się wszędzie diabła, lecz potrafią rozpoznać faktyczny jego wpływ i
obecność oraz są aktualnie w stanie łaski uświęcającej. Podstawowymi cnotami u takich
wstawienników powinny być pokora i miłość. Pokora, która pozwala wykonywać swą misję
w postawie nieuŜytecznego sługi, oraz miłość, która przynagla do troski o dobro zbawienia
braci i sióstr w wierze.
Jak podaje w swej ksiąŜce o. Jim McManus (Uzdrowienie w Duchu Świętym, Kraków 1997),
w tego rodzaju modlitwie o uwolnienie skuteczne moŜe być następujące postępowanie:
1. Modlitwa uwielbienia. Po święcenie czasu na radowanie się wielkim zwycięstwem
Chrystusa nad szatanem i ziem.
2. Modlitwa, by Chrystus ochraniał wszystkich, którzy biorą udział w tej posłudze. Chrystus
jest obecny, aby nas bronić i wobec tego nie musimy się bać złego ducha.
3. Modlitwa związania. Zanim nakaŜemy złemu duchowi, by odszedł, najpierw
wypowiedzmy formułę związania np.: "
Wszelki zły duchu, zwi
ą
zuj
ę
ci
ę
w imi
ę
Jezusa
Chrystusa". Je
Ŝ
eli wcze
ś
niej rozeznali
ś
my,
Ŝ
e jest to np. duch l
ę
ku, mo
Ŝ
emy wypowiedzie
ć
nad
nim tak
ą
formuł
ę
: "Zwi
ą
zuj
ę
ci
ę
, duchu l
ę
ku, w imi
ę
Jezusa Chrystusa
". Związanie ma
charakter duchowy i powoduje ograniczenie działania złego ducha w danej osobie.
4. Nakazanie złemu duchowi by odszedł. Tę część modlitwy powinien prowadzić kapłan.
MoŜe posłuŜyć się taką formułą: "
W imi
ę
Jezusa Chrystusa, moc
ą
sakramentu
ś
wi
ę
ce
ń
kapła
ń
skich, zły duchu l
ę
ku, nakazuj
ę
ci: wyjd
ź
z mojej siostry N. (mojego brata N.), udaj si
ę
do piekła i nigdy nie wracaj. Amen
".
WaŜną rzeczą jest, by przy odmawianiu tego nakazu pozostała część zespołu modlącego się
uwielbiała Pana Jezusa. Gdy uwolniona osoba przyłącza się do chwalenia Boga, jest to znak,
Ŝe dzieje się duchowe dobro i Ŝe zły duch odszedł. JeŜeli osoba ta nie moŜe jeszcze uwielbiać
Boga, to znak, Ŝe jest ciągle w jakiś sposób związana. Warto wówczas zapytać tę osobę, co
się dzieje w jej wnętrzu, jakie przychodzą jej na myśl prawdy, obrazy, sytuacje, co czuje, z
czym się wewnętrznie zmaga, co ją blokuje? Odpowiedzi na powyŜsze pytania pozwolą
ukierunkować modlitwę w taki sposób, aby "dotknąć" nowo poznane aspekty Ŝycia osoby
zniewolonej lub źródła jej zniewolenia, co zawsze pozytywnie wpływa na proces uwalniania.
5. Ostatnim etapem modlitwy wspólnotowej o uwolnienie winno być wezwanie Ducha
Świętego, by przyszedł i na nowo napełnił omadlanego człowieka oraz dziękczynienie Bogu
za dar wolności (lub prośba o miłosierdzie i opiekę, jeŜeli do uwolnienia jeszcze nie doszło i
trzeba sprawować egzorcyzm uroczysty).
PowyŜsze etapy modlitwy o uwolnienie mocno wpisały się w Polską rzeczywistość
szczególnie w grupach Odnowy Charyzmatycznej, ale nic nie stoi na przeszkodzie, by
stosowały je grupy Rycerzy św. Michała Archanioła czy grupy modlitewne św. O. Pio,
Rycerstwa Niepokalanej albo innych ruchów działających w Kościele katolickim. Tam, gdzie
jest wspólnota wierzących, gdzie członkowie Ŝyją sakramentami, współpracują z kapłanem,
angaŜują się duchowo w odnowę Kościoła i świata, posługa uwalniania winna być stopniowo
rozwijana.
Małe wspólnoty prowadzące modlitwę o uwolnienie mają szansę pięknie rozwijać się wraz z
posługą kapłańską i w zaleŜności od niej, a nie w oddzieleniu, co mogłoby prowadzić do
wielu wypaczeń, często nawet nieświadomych, związanych z manipulacją szatana. Z tego
powodu najbardziej charakterystyczną cechą grup prowadzących modlitwę o uwolnienie,
obok świętości Ŝycia - poszczególnych jej członków - winno być posłuszeństwo Kościołowi
świętemu, wyraŜające się w akceptacji posługi przez proboszcza, a w niektórych przypadkach
nawet ordynariusza miejsca. Ta ostatnia akceptacja wydaje się być wymagana w sytuacji
prowadzenia modlitwy na szerszą skalę, w ramach diecezji i odkrytego charyzmatu. W ten
sposób wierni, zaangaŜowani w posługę uwalniania, stają się uczestnikami posłannictwa
NajwyŜszego Kapłana i świadkami wiary, ujawniającej się w konkretnym działaniu
duszpasterskim w jedności Kościoła, co stanowi dodatkowy atrybut mocy dla takiej posługi.
o. Bogdan Koca
ń
da OFMConv
[ Pobierz całość w formacie PDF ]